Zasady gry karcianej WOJNA

Dla wielu z Was KARAS był prawdopodobnie jedną z pierwszych gier karcianych, w które graliście w dzieciństwie. I nie bez powodu – proste, łatwe do zrozumienia zasady KARAS ułatwiają dzieciom opanowanie zawiłości kart.

Gra pomaga im zrozumieć kolejność rang kart, rozwija cierpliwość i uczy przestrzegania zasad. Gry karciane mogą być dość nudne dla dorosłych, ale jeśli chcesz się zrelaksować i dać swojemu mózgowi przerwę, KARAS jest grą karcianą dla Ciebie. A może zdecydujesz się odkryć strategię, aby wygrać grę? Z pewnością jest to możliwe, tylko uważaj – jest to uważane za oszustwo.

Wiek graczy: od 5 lat do nieskończoności.

Liczba graczy: nieograniczona.

Karty: pełna talia – 52 karty.

Czas gry: 10-40 min. lub tyle, ile chcesz.

Kto wygrywa? Gracz, który zbierze wszystkie karty w grze.

Liczba kart przypadających na jedną osobę zależy od liczby graczy. Najważniejsze jest, aby karty były rozdane tak, aby każdy gracz otrzymał ich po równo. Pamiętaj, że im więcej graczy, tym mniej kart otrzymasz i gra będzie krótsza.

Po rozdaniu kart przez rozdającego, gracze nie mogą na nie patrzeć. Połóżcie zakryte stosy obok siebie i przygotujcie się do walki!

Gra zaczyna się, gdy osoba rozdająca karty odkłada górną kartę ze swojego stosu i kładzie ją odkrytą na środku stołu. Inni gracze muszą zrobić to samo – położyć górną kartę ze swojego stosu obok. W tej grze najlepsze karty to te o najwyższej randze. Gra toczy się według tej kolejności rang kart (od najmniejszej do największej): dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć, dziesięć, walet, dama, król, as, joker. Kolor i rodzaj kart nie mają znaczenia.

Tak więc, bitwę wygrywa ten, którego odkryta karta ma najwyższą rangę. Gratulacje, możesz zabrać karty przeciwników biorących udział w bitwie i położyć je na osobnym stosie obok siebie. Ale nie ciesz się zbytnio – wygrałeś bitwę, a nie wojnę!

Wojna zaczyna się, gdy odkryte karty dwóch lub więcej graczy mają tę samą rangę. Aby dodać grze więcej energii, po położeniu karty o tej samej randze, można głośno krzyknąć: „Ogłaszam ci wojnę!”.

Gracze, którzy położyli karty o tej samej randze, zaczynają walczyć, a pozostali to obserwują. Wojownik na swojej odkrytej karcie musi położyć jedną zakrytą kartę ze swojego głównego stosu, a na wierzchu jeszcze jedną odkrytą kartę. Gracz, którego wierzchnia odkryta karta ma wyższą rangę, wygrywa wojnę i może zabrać wszystkie karty biorące udział w wojnie – zarówno odkryte, jak i zakryte. Jak po wygranej bitwie, należy je położyć na stosie zdobytych kart.

Jeśli po położeniu zakrytej i odkrytej karty okaże się, że mają one ponownie tę samą rangę, należy rozpocząć kolejną wojnę. Oczywiste jest, że wojna może trwać bardzo długo, dlatego do tej gry trzeba uzbroić się w cierpliwość. Będzie ona szczególnie potrzebna, gdy nie bierzesz udziału w wojnie i musisz czekać, aż inni gracze ustalą, który z nich jest lepszy.

Jeśli w trakcie gry skończą się karty w twoim głównym stosie, nie martw się, jeszcze nie przegrałeś – musisz grać dalej zdobytymi kartami. Nowe zdobyte karty połóż na osobnym stosie. Przed rozpoczęciem gry zdobytymi kartami dobrze je przetasuj, ale wcześniej skonsultuj się z innymi graczami, ponieważ niektóre zasady „Wojny” zabraniają tasowania tych kart. Pamiętaj, że umowa o przetasowaniu kart zmniejszy ryzyko oszustwa.

Gra kończy się, gdy jeden z graczy zbierze wszystkie karty w grze. Często Wojna kończy się również, gdy któryś z graczy się poddaje. Wyobraź sobie, że masz tylko karty o niższej randze, a twój przeciwnik zebrał najlepsze. Jak długo jeszcze będziesz chciał walczyć na próżno, gdy nawet na horyzoncie nie widać twojego zwycięstwa?

WOJNA to gra karciana, w której sukces nie zależy od ciebie. Nie możesz wpływać na przebieg gry, musisz po prostu poddać się jej biegowi. Chyba że… będziesz oszukiwać. Najłatwiej oszukiwać, jeśli umówisz się z graczami, że zdobyte karty będą odkładane nie na osobny stos, ale na spód głównego stosu kart. Wtedy nie będzie tak oczywiste, że karty odkładasz nie w takiej kolejności, w jakiej leżały na stole, ale mieszając je według określonej strategii.

Jeśli wszyscy gracze umieszczą swoje zakryte karty w tej samej kolejności lub jeśli zostaną one potasowane, gra może trwać bardzo długo. Jednak gracz, który celowo zmieni kolejność kart, będzie miał znaczną przewagę. Istnieje teoria, że karty powinny być układane w następującej kolejności: wysokie, niskie, niskie, wysokie, niskie, niskie, wysokie i tak dalej. A może spróbujesz odkryć własną strategię wygranej?

Jeśli zamierzasz uczyć swoje dzieci gry w „Wojnę”, zdecyduj, czy chcesz wpoić im ideę, że oszukiwanie jest złe, czy też pozwolisz im eksperymentować i znaleźć sposób na wygranie gry. Jeśli nie pozwolisz na oszukiwanie, ostrzeż ich, aby byli czujni i obserwowali ruchy rąk przeciwników – nie wiesz, czy wszyscy gracze są równie uczciwi. Niezależnie od przypadku, jasne jest, że ta gra może być świetną zabawą i rozwijać logiczne myślenie.

Tak, to naprawdę możliwe. Ale prawdopodobnie tak się nie stanie, mimo że gra często wydaje się nie mieć końca. A jeśli w końcu grasz przez coś, co wydaje się wiecznością, jest to naprawdę rzadkie wydarzenie, o którym warto porozmawiać na Facebooku lub Instagramie. Udowodniono, że istnieje układ kart między dwoma graczami, który nie ma końca. Szanse na to są jednak niewielkie. Życzymy Ci jednak, abyś nie dał się wciągnąć w niekończącą się „Wojnę” i aby któryś z graczy w końcu cieszył się swoim zwycięstwem!